Beni Gerçekten Sevdi mi?

Bir narsistle yaşadığınız ilişkide, kendinizi sık sık gerçekten sevilip sevilmediğinizi sorgularken bulabilirsiniz. Narsist sizi bir an için göklere çıkartırken, bir an sonra kendinizi en aşağılık insan olarak görmenizi sağlayabilir. İlişki süresince de, “Kimse beni onun kadar sevemez.” ile “Onun gözünde asla yeterli değilim.” düşünceleri arasında gidip gelirsiniz. Narsistik ilişki döngüsünde, “idealize etme evresi” ve “değersizleştirme evresi”, biri ilişkiyi sonlandırana kadar, bitmek bitmez bir şekilde devam eder.

İdealize etme evresi, bir nevi narsistin manipülasyonlarına ve değersizleştirmelerine hazırlık evresi gibidir. Zaman geçtikçe ilişkinin seyri değişip, ilk başlardaki ilgili ve sevgi dolu insanın yerine acımasız ve kibirli ikizi geçtiğinde, birçok insan hala başlardaki kişiyi düşünerek, durumu normalleştirmeye çalışır. Narsistin kötü yanlarını kafanızda normalleştirmeye çalışırken, kendi kendinize aşağıdaki cümleleri kurabilirsiniz:

“Onun ne kadar iyi bir insan olduğunu biliyorum, şu an sadece kötü bir süreçten geçiyor olmalı.”

“Birçok zor anımda yanımda oldu, bunları göz ardı edemem.”

“Beni ne kadar sevdiğini gördüm, şu aralar kafası dolu olmalı.”

Peki, narsistin idealize etmesi sadece sizi ağına düşürmek için bir oyun muydu yoksa başlarda gerçekten de sizi sevmiş miydi?

Bu soruyu cevaplamak için öncelikle bölünme (splitting) olayını açıklayalım. Duygusal açıdan sağlıklı bireyler; bir insanda hem iyi, hem de kötü özelliklerin aynı anda barınabileceğinin doğal olarak farkındadırlar. Bu nedenle, örneğin sevdikleri bir insan bir hata yaptığında, bu durum o kişiyi gözlerinde alçaltmaz veya eksiltmez. Öte yandan bölünme yaşayan insanlar; daha siyah-beyaz bir düşünme şekline sahiptir, onlar için insanlar ya ideal ya da değersizdir. Bir insanın iyi ve kötüyü bir arada barındıran karmaşık bir yapısı olduğunu içselleştiremezler. Elbette her insan zaman zaman, özellikle de stresli zamanlarda, siyah-beyaz şeklinde düşünme eğilimi gösterebilir. Ancak kimi insanlar için bu düşünme biçimi yerleşiktir.

Bölünme; daha çok borderline kişilik bozukluğuyla özdeşleştirilmiş bir durum olsa da, narsistik kişilik bozukluğu da dâhil farklı kişilik bozukluklarında da görülür. Bir narsistle olan ilişkinin sürekli olarak idealize etme ve değersizleştirme arasında gidip gelmesi de temelde bölünmeye dayanır.

Sorumuza geri dönecek olursak; narsist başlarda gerçekten de sizi sevmiş miydi?

Eğer hayatınızdaki kişi; antisosyal kişilik bozukluğuna sahip (psikopat veya sosyopat) veya bir malignant narsist değil de sadece narsistik kişilik bozukluğuna sahip biri ise, sizi ilk tanımaya başladığı idealize etme evresinde gerçekten de samimi birtakım duygular hissetmiş olabilir. Ancak hissedilen bu duygular tam olarak size karşı değil, sizin onların kafasındaki ideal versiyonunuza karşıdır. Açıklayayım:

Narsistler ilgi odağı olmaya, sevilmeye ve onay görmeye bağımlılık derecesinde bir ihtiyaç duyarlar. Bu ihtiyaçlarını gidermek için de etraflarında kendilerini koşulsuz sevecek, onaylayacak, kendilerine ilgi gösterip, onların tüm ihtiyaçlarını karşılayacak, bir bakıma kendilerinin uzantısı olacak insanlar bulundurmak isterler. Kısacası kendi ihtiyaçlarını her daim karşılayabileceğini düşündükleri insanların gerçekçi olmayan fantezilerine karşı yoğun duygular hissedebilirler. Sonrasında ise siz idealize edilmenin verdiği sarhoşlukla, kendinizi bulutlarda hissederken, o ise bir noktada sizin “mükemmel” olmadığınızı ve onların bitmek bilmez ihtiyaçlarını yeterince karşılayamayacağınızı fark eder ve değersizleştirme evresi başlar.

Sonuç olarak; narsist sizin kendisini başkalarının yanında gururlandırmanızı sever, onu iyi hissettirmenizi sever, onu maddi veya manevi olarak desteklemenizi sever, sizin gibi birine sahip olma fikrini sever, ona sağladıklarınızı sever. Peki, böyle bir duruma gerçek sevgi denebilir mi?

Ama Çok Gerçek Hissettiriyordu?